Nie chwaląc się jam sprowadził ten zacny fragment asteroidy

Tak jest Panowie jest jakaś magia płynąca z tego przedmiotu.
Żelazo z meteorytów było bardzo cennym surowcem do wyrobu ozdób i luksusowych przedmiotów od bardzo dawna.
Przykładem niech będzie 35 cm sztylet, który znajdował się w sarkofagu faraona Tutanchamona (1550-1292 p.n.e.) w jego grobowcu w Dolinie Królów, obok prawego uda mumii władcy.



Głownię sztyletu wykonano po mistrzowsku z jednorodnego, nierdzewiejącego metalu, zaś rękojeść ze złota.
Sztylet posiada wykonaną ze złota pochwę, zdobioną motywami kwiatu lilii z jednej strony i kształtem promieni pióra oraz głową szakala z drugiej strony.
Ostrze sztyletu Tutanchamona okazało się zawierać 88 proc. żelaza, 10,8 proc. niklu i 0,6 proc. kobaltu.
Tak wysoka zawartość niklu jest bardzo typowa dla żelaza z meteorytów i odmienny od tego, które pochodzi z Ziemi.
Meteoryty różnią się również między sobą składem, więc zespół naukowców postanowił pójść dalej i zidentyfikować z którego wykuto sztylet.
Założono, że Egipcjanie sami znaleźli meteoryt i zaczęto badać obiekty, które upadły w promieniu 2000 km.
Okazało się, że do pierwiastkowego wzorca nieźle pasuje meteoryt Kharga, który znaleziono w pobliżu Aleksandrii w 2000 roku.
Ta kilogramowa żelazna bryła była częścią większego obiektu, który spadł na Ziemię w okresie zbliżonym do panowania Tutanchamona.
Można więc sądzić, że Egipcjanie dostrzegli upadek dużego żelaznego meteorytu, który rozpadł się na kawałki i odnaleźli jeden z nich.
„Żelazo z gwiazd” było godnym króla materiałem, wykuto więc sztylet dla faraona, a po śmierci włożono broń do jego grobu.
Starożytni Egipcjanie przywiązywali ogromną wagę do żelaza pochodzenia pozaziemskiego, uznawali je za dar i wiadomość od bogów.

Nie będzie to tak spektakularny i mistrzowski wyrób jak sztylet faraona,
i wypadku klamry jest to historia najnowsza która wydarzyła się dosłownie na naszych oczach.
Zegarków kultowych jest wiele, ale status kultowości jednego z nich ma własną nieosiągalną dla innych pozycję.
Wielokrotnie przebywający w przestrzeni kosmicznej jako oficjalny zegarek NASA,
na ręce „Buzza” Aldrina znalazł się jako pierwszy zegarek na Księżycu.
Dzięki temu wydarzeniu zegarek zyskał swój słynny przydomek - Omega Speedmaster „Moonwatch”.



Legenda głosi, że Neil Armstrong swojego Speedmastera zostawił na pokładzie księżycowego łazika (z powodu awarii pokładowego zegara Bulovy).
Michael Collins, jedyny z trzech astronautów misji Apollo 11 (ten, który został na pokładzie łazika) na nadgarstku miał referencję 145.012.
Model ten nie stanął więc (wtedy) na powierzchni naszego satelity.
Podczas trzeciej misji księżycowej – Apollo 14 – dokonało się to za sprawą Alana Sheparda i jego czasomierza. Ref. 145.012.



W tym roku Omega świętuje 60-te urodziny kolekcji, produkowanej nieprzerwanie od roku 1957.
To właśnie z inicjatywy właścicieli takiego zegarka pilniki, świdry i laubzegi poszły w ruch.

W międzyczasie nie wszystko wyszło jakbym chciał i dwukrotnie robiłem ją prawie od nowa,
takie rzeczy to już u mnie czynność standardowa .
... a klamra z meteorytem do Omegi Speedmastera ostatecznie tak wygląda.

Rewelacja - Wojtek

Przyszła ta chwila kiedy znów padła komenda - "cała naprzód ".
a więc maszyny pracują z maksymalną mocą, ster trzymam mocno w garści

Cieszyć się! Cieszyć

A co to będzie?

uchwyt na papier toaletowy dla metalurgicznych zboków.

Pudło @prezesso, lepiej nie zgaduj
zdaję sobie sprawę, że choć to przedmiot bardzo często spotykany, formą odbiega od utartych schematów.
Moim zadaniem jest uczynić go unikatowym i zgodnym z oczekiwaniami osób najbardziej nim zainteresowanych

Znaczy obrączka?

To wstępna forma, jej wygląd jeszcze w pewien sposób się zmieni.
Oczywiście pokażę gdy będzie w 100% gotowe,
wtedy nie powinno być żadnych wątpliwości co do nazewnictwa i przeznaczenia

musi być jak we Władcy Pierścienia - magiczny

ciekaw jestem na finale co ci wyjdzie

Cała na przód ku nowej przygodzie.