G. Gerlach Projekt TARPAN

ALAMO · Wysłany: 2015-11-21, 15:04

Tak, drugi Tarpan, tylko że w wersji 237 pick-up, stoi w Warszawie i czeka na swoją kolej na restaurację.

Velmer · Wysłany: 2015-11-21, 15:21

ALAMO · Wysłany: 2015-11-21, 15:30

Raczej też kompletna renowacja bez pimpowania.
Szkoda ich bo są w dobrym stanie oba.

jimmy · Wysłany: 2015-11-21, 20:02

….........wielki plus za przywracanie do życia i chwalenie „swojego” pifko

Velmer · Wysłany: 2015-11-21, 21:19

Alamo Jaki kolor w planach ?

Santino · Wysłany: 2015-11-22, 00:39

ALAMO · Wysłany: 2015-11-22, 08:03

Wprawdzie srebrny metalic, ale Wielki Wódz i tak nie odróżni ze swoim daltonizmem :złośliwiec:

Velmer · Wysłany: 2015-11-22, 08:36

Może zieleń lub pomarańcza

beceen · Wysłany: 2015-11-22, 09:57

wezcie mesko podejdzcie do tematu i zrobcie szczotke na calej karoserii - bedzie jak koperta :))

ALAMO · Wysłany: 2015-11-28, 18:30

Rumak wyjechał ze stajni

Teraz idzie na drugą halę, będzie wyjmowany silnik i robiona rama.

mw75 · Wysłany: 2015-11-28, 18:31

No to kiedy do Radomia?
Bo już chyba mamy ustalone, ten Top Gerlach na lotnisku hmmm

ALAMO · Wysłany: 2015-11-28, 18:44

... chyba że Tomek na lawecie :złośliwiec:

ale się nie zapowiada, a wręcz odwrotnie

Z_bych · Wysłany: 2015-11-28, 21:18

ALAMO · Wysłany: 2015-11-29, 09:28

Wypchły był ;-)

Swoją drogą to fajna podróż do historii techniki i technologii.
Np. złącza płaszczyzn pracujących są lutowane miękkim lutem. Mosiężnym konkretnie. Narożniki okien, łączenia błotników ...
Blacha jest strasznie gruba - z perspektywy samochodów obecnie to jest transporter opancerzony

Panamanix · Wysłany: 2015-11-29, 10:11

Blachy w Tarpanie
Wszystkie "smaczki" związane z tematem blach w samochodzie Tarpan (FSR Poznań) w, wynikają z faktu stosowanej tam technologii tłoczenia. Fabryka nie posiadała tłoczni z prawdziwego zdarzenia.
Formy i tłoczniki wykonane były z czegoś co przypomina stop drukarski. Do wanny wypełnionej ciekłym stopem wkładano element stanowiący wzorzec, po ostygnięciu metalowa część stanowiła granicę podziału, dwóch elementów pomiędzy które wkładano potem arkusz blachy i za ich pomocą formowano wytłoczkę. Ze względu na "trwałość" szybko tracono kształt i dokładność po iluś tam tłoczeniach topiono całość i ponownie odtwarzano pierwotne kształty na wzorcowym elemencie. Tak z grubsza to wyglądało wg. opisu ze starej gazety branżowej. Stąd dokładność tłoczonych el. można podawać w cm, a finalne pasowanie na montażu Tarpanów, Nys i Żuków to w myśl starego porzekadła "Bez młota nie robota"