Rozmawiając niejednokrotnie ze swoimi wykładowcami zauważyłem na ich nadgarstkach przeróżne zegarki. Są to piękne vintage'owe Omegi, Longines'y ..., Ci "młodsi" noszą Roleksy, również Omegi ale te z nowszych bądź teraźniejszych kolekcji, są też tacy u których widziałem np. Perfecta czy Adriaticę Ja mam kilka pytań odnośnie tej pierwszej grupy. Otóż weźmy sobie na stół taką Omegę
Jest to piękny model z końca lat 70. Czy w tamtych czasach taką Omegę łatwo można było kupić tak jak powiedzmy teraz? Idziemy i po prostu kupujemy? Przecież jedzenia brakowało a co tu dopiero o takiej Omedze mówić? Czy cena jej była również zaporowa (np dla mnie) jak aktualne modele tej firmy? Czy dostęp do takich towarów miał każdy? Czy nie były to towary dla ludzi z wyższych sfer tzn. z wyższym wykształceniem, z pochodzeniem? I na koniec dzisiaj mamy dealerów, przedstawicieli, wszystko praktycznie można kupić na miejscu, czy wtedy tą Omegę można było kupić w Polsce czy trzeba było się fatygować do Szwajcarii?

Trochę tych pytań jest ale myślę, że kumotrzy, którzy interesowali się już zegarkami kilkadziesiąt lat do tyłu poradzą sobie z nimi bez problemu

Generalnie zegarki z tzw. wyższej półki były w PRLu dostępne. Tylko że nie dla wszystkich. Przede wszystkim ze względu na cenę.
Można było je kupić u koncesjonowanych jubilerów za ciężką ilość gotówki. Były też do kupienia w Pewexach, czyli sklepach, gdzie można było dostać wszelkie niedostępne w Polsce towary, ale za zagramaniczne piniąchy. W takim sensie te zegarki były dostępne dla wszystkich. Kupowały je jednak głównie dwie grupy: inteligenci i tzw. badylarze. Dlaczego?

Był jeszcze obecny wtedy duch tzw. "obytego człowieka". Zegarek był dobrem świadczącym o człowieku tak samo jak książki, wiedza, savoir-vivre. Pamiętam mojego dziadka, który dorabiał sobie na boku, by kupić swoją wymarzoną Omegę i babcię, która narzekała, że traci pieniądze na zbytki.

W pewnym momencie w kręgu badylarzy i cinkciarzy zegarek stał się oznaką pewnego statusu majątkowego i prestiżowego. Najważniejsze, by zegarek był bling-bling i kapiący złotem. Wtedy właśnie bardzo wielką popularnością cieszyły się Orienty patelnie.

Generalnie według mnie oczywiście obecność pewnych zegarków była w PRLu koncesjonowana, ale też dostępność do nich nie różniła się jakoś mocno od współczesnych czasów. Oczywiście pomijając sklepy internetowe i nieskrępowaną możliwość wyjazdów do innych krajów. Struktura społeczna nabywców zegarków też się zbytnio nie zmieniła. Inteligencja ma swoją markę zegarków, komunijne elektroniki Montany zmieniły się na Perfecty, bling-bling i Orienty-patelnie zmieniły się w podróbki Rolexów i Breitlingów.

A tak w ogóle to temat przeniosę jednak do dyskusji ogólnozegarkowych.

Napisałeś o górnikach. Przypomniałeś mi pewną historyjkę rodem z Barei. Mam rodzinę na Śląsku i paru górników w niej i na nim. Pamiętam jak w latach 80-tych mój wujek przyjechał do nas pod Bydgoszcz. Co samo w sobie było osiągnięciem, bo młodzi może nie pamiętają, że w stanie wojennym aby przekroczyć granicę województwa trzeba było mieć specjalną przepustkę.

Wujek-górnik przyjechał z... może dwudziestoma zegarkami. Byłem mały, ale pamiętam, że były ze trzy Atlantiki. Na pewno jakaś Omega. Generalnie wyższa liga. Skąd wujek to miał? Na Barbórkę mieli dostać jakąś premię pieniężną czy coś. Były jednak tzw. przejściowe trudności finansowe, które trwały oczywiście permanentnie. Górnicy w PRLu były hołubieni, więc istniała realna możliwość, że zaczną strajkować, gdy nic nie dostaną. Dyrektor kopalni postanowił zastosować tzw. barter. Miał w magazynku dużą pulę zegarków dla partyjnych bonzów. No i rozdał je górnikom w ramach rekompensaty. Wujek je zaczął skupować o tychże górników, którzy bardzo chętnie pozbywali się ich w zamian za żywą gotówkę. A wujek - kombinator jeden - sprzedawał je później w północnej Polsce i chatę dla córki wybudował.

a czy ktoś pamięta ile kosztował radziecki chronograf(szturmanskie, okean, albo poljot)i ile w tym okresie wynosiły srednie zarobki? tak zebym miał porównanie:)

No to aż tak dużo to się nie zmieniło. Jak ktoś miał pieniądze to i wtedy mógł kupić dobry zegarek

Na razie zegarki na rękach naszych "biznesmenów" to rzadki widok.

Pamiętam jak po mojej Komunii, a praktycznie wszyscy dostali rower i zegarek, chwalili się zegarkami. Dlaczego nie chwalili się rowerami? W moim rodzinnym miasteczku prawie każdy miał kogoś pracującego w Romecie.

I tak się więc chwalili tymi zegarkami i chwalili. A mi było smutno, bo nie dostałem elektronika, tylko takiego złotego Wostoka, który wyglądał jak dla dziadka.

Wstyd mi za tą chwilę... Musiałem to z siebie wyrzucić...