Na wstępie mówię że w temacie zegarmistrzostwa jestem biszkoptem. Niemniej jako osoba wiedząca czego chce odnośnie wzornictwa zegarka, po długich poszukiwaniach wszedłem w posiadanie tego oto Parnisa wyraźnie inspirowanego Steinhardt'em. Niezrażony chińskim pochodzeniem, a urzeczony natomiast konstrukcją 6497 z seknudnikiem na godzinie dziewiątej, przystępną ceną, brakiem logo na tarczy oraz kropeczek przy trójkącie, niebieską lumą, wyraźnymi i grubymi indeksami, zegarek stał się spełnieniem moich marzeń. Po prostu Aviator Zupełny, w którym niemalże nic bym nie zmienił. No właśnie niemalże:)
Gdy tylko wpadł w moje ręce po długiej podróży z krainy ryżu i Żółtej Rzeki, od razu dostrzegłem że koperta świeci się jak psu..... obroża. Uświadomiłem sobie wówczas że chcę chcę go postarzyć o dobre 70 lat, i zrobić z niego prawdziwy vintage, który towarzyszył dzielnemu asowi przestworzy w niejednej powietrznej bitwie, ugryzionego zębem czasu, oraz bogatego w liczne otarcia z kokpitów sztukasów.
Idąc tym tropem oddałem go do jubilera który to miał zsatynować kopertę. Udałem się do zegarmistrza celem rozbrojenia zegarka, jednak ten bał się tego podjąć i jubilerowi zamiast samej koperty powierzyłem cały czasomierz. Efekt jaki został osiągnięty jest niezmiernie daleki od zamierzonego. Do tego stopnia że oszczędzę Wam widoku zdjęć obecnej kondycji mojego pilota. Zamiast charakterystycznych rysek są ślady po diamentowej końcówce Dremelka - w żadnym razie nie przypomina to naturalnych śladów użytkowania.
Zdecydowałem się nabyć nową kopertę 44 mm, jak na zamieszczonym zdjęciu z efektem psiej obroży.
I teraz pytanie Panowie do Was: jaką metodą postarzyć kopertę by wyglądała jak na zdjęciu?
P.S. dalsze przygody z postarzaniem mojego pilota postaram się kontynuować w tym wątku.
Czarną chcesz? A już po co miałbyś ją trawić elektrolitycznie 