Dokładnie - vide Doxa co ją po 100 latach Paweł rozbebeszyl i zauważył źle wyfrezowane gniazdo o ile pamiętam.

Majster a nie "majster" to znajdzie każdy błąd - choć czasami nie za pierwszym razem.
Często dopiero jak klient potrafi "wyspowiadać" się z objawów i okoliczności to ułatwia to znalezienie problemu. Trudno poświęcić na dokładne oględziny zegarka cały dzień, choć często widać prawdziwego majstra z zegarkami na obu rękach ("przypadłość" J.Rosiaka).
Choć czasami zdarzają się przypadki problemów wynikających z nieznajomości ograniczeń zegarka - przychodził klient, z Longinesem który mu się w niekontrolowany sposób spóźniał, na vibrografie ideał, przy noszeniu przez majstra ideał, dopiero dopytanie się jak jest użytkowany wyjaśniło przyczynę facet pracował od czasu do czasu wiertarką udarową i wtedy działanie incablocku powodowało "przestoje" zegarka, jak zaczął go zdejmować do kieszeni na czas kucia to problemy ustąpiły.

...wiercił wiertarką udarową

Często w Doxowskich FHF-ach kieszonkowych można było znaleźć felery zwłaszcza w tych z lat 30-tych.

Wiertarka udarowa
Dobre

Aż mi się przypomniało Ojciec jednego ze znajomych, dumny posiadacz zegarka marki Atlantic, i prywatnie przekonany o wyższości tegoż egzemplarza nad każdym "ruskim" Pytam się go : Panie Janku, a tych ruskich to pan ile miał ? Oooo , młody ! Ze pięć będzie, i wszystkie szlag trafił - a Atlantyk zobacz, nówka ! Panie Janie, a te pięć ruskich to Pan do roboty nosił ? No ba! Nosiłem ! a tego Atlantyka ? A no wiesz, normalnie, jak zegarek - na niedzielę, na komunie syna, na ślub ...
Pan Jan swoje życie przepracował, po równo, w hucie przy piecu, i w stoczni, jako szlifierz. No i patrz Pan, żeby taki Łucz de lux (bo to były dwa z pięciu) nie wytrzymał paru lat ze szlifierką w ręku - przecież to jest granda

Swoją drogą kiedyś - przed 1980 jeszcze - przyglądałem się jak w Zamechu pneumatycznymi młotkami wyprowadzają krzywizny śruby okrętowej, tak "z ręki". BTW praktykę musieli gościowie mieć jak diabli.
Jeden z panów cały czas miał na ręku Pobiedę, więc przy przerwie spytałem czy się nie rozleci. Pan odrzekł, że tak raz do roku Pobiedę trzeba oddać do zegarmistrza, ale jak schowa zegarek do kieszeni, to na 100% zostawi go w roboczych portkach i będzie się czuł goły

J.

No nieee, śrubsko było nówka, na koziołkach.

J.

PS: zresztą przy ówczesnej technologii z ustawianymi na wale blaszkami z dziurką to ja nie wiem czy jakaś radykalna różnica była

Moglo być
Tylko tak zrobiona śruba napier $@#& tak, że dostaje w tyłek wszystko. Raz testowaliśmy śrubę dostarczoną z Bułgarii. Na szczęście model. Naprężenia na stanowisku doświadczalnym takie były, że gdyby to była prawdziwa śruba, szlag trafiłby wał napędowy. Żaden kompensator by tego nie wytrzymał.

Dopiero po ostruganiu i wygładzeniu śruba szła na wyważenie statyczne i dynamiczne.

A co do Bułgarów, to oni rzeczywiście mieli tendencje odśrodkowe; kiedyś do jakiejś eksperymentalnej aparatury PITu przyszła jednostka dysków twardych IZOT (całe 5 MB). Po podaniu zailania pieprznęło i tylko kawały odlewanej obudowy poleciały po pokoju. Wrzeciono było niewspółosiowe o dobry milimetr

J.

PS: Zapomniałem, że dla większości kumotrów to ja o żelaznym wilku opowiadam. Otóż na wrzecionie jednostki obracało sie bodaj 5 (jeśli nie więcej) takich dysków: